1)ben oluşun gereği sınır çizmektir,2)ben ile ben olmayan arasındaki sınır bana beni ve ben olmayanı bildirendir, bilmek de sınırlarla mümkün. cennetten ayrılış, O’ndan ayrı oluş da bence hep bilmek için, derya dışında deryayı bilmek için. yani sınırları kabul ediyor ve seviyorum. sınırların varlığıyla barışığım. barışık olmadığım içerdekinin dışardakine üstünlüğü ile ilgili algı. kohut, benliğin gelişimi…

yazı yazasım var, aklımda belli bir şey yok. çantamdan bir kağıt çıktı. küçük bir kağıt.kağıdın küçüklüğü yazacaklarımı kısıtlayacak. bu kısıtlılık içinde cümlelerin özenle seçilmesi gerekecek. geyik yapma, lafı dolandırma lüksüm yok. aklıma selim hocanın verdiği senaryo ödevi geliyor; elinizde mikrofon var, bir meydanda insanlara sesleniyorsunuz bir cümlelik hakkınız var o cümle ne olur diye sorduğu….

bir mütereddit bir mütereddite “bre mütereddit gel beraber bir berber dükkanı açalım” demiş, bunu duyan mütereddit “olmaz ben tereddüt ederim” diyince diğer mütereddit “zaten ben de kararsızdım ” demiş. ufka dalgın gözlerle bakmışlar.

iki durumda çok saçmaladığımı gözlemledim.