yağmurlu güneşli bir hava.
bu sabahki yağmur beni mutlu etti. evvela sabah bahçeye inip de yağmurlu bahçemizi görünce ilk gençliğimin (roman havası versin) yağmurlu bahar sabahlarını hatırladım. o kadar mutlu sabahlardı ki ah onlar. çok derin, çok içten gelen, çok sebepsiz gibi duran bir mutluluktu bu. bazen duyuyorum yine o hissi. iş yerime gelince yine iş güç derdine düştüm tabii.. dün çok yoğun bir gündü, çok yoruldum ve bu yoğunluk içine tekrar düşmüş olduğumu düşünmek iyi gelmiyordu bana ki yağmur yağdı. çok yağıyor. böyle giderse kimse evden çıkmaz diye ümit ediyorum 🙂 kimse evden çıkmazsa susam sokağına gidelim beraber.