bugün zizek dinledim öğleden sonra, ideoloji ve sinema üzerine konuştu.
akşam da lacan semineri vardı bir yerde ama napıyım lacan’ı gidip yiyeyim kebabımı dedim ve o esnada kendimi şöyle bir cypher hissettim:
-
Takip Et
Takip Ediliyor
WordPress.com hesabınız var mı? Şimdi oturum açın.
Terapi Her Gün 
ben kebap yeme secimini hayranlikla karsiliyorum. zaten onun yedigi et helal degil, o yuzden oyle konusuyo. senle alakasi yok… unutma bismillah her hayrin basidir, matix'te bile bu boyledir 😀
BeğenBeğen
🙂 ben de cypher'ın seçimini anlayışla karşılıyorum, ihanetini diil ama.
BeğenBeğen
bugun soyle dusundum… sacma gelebilir ama… belki de depresyondaki insanlar aslinda morpheusla karsilasmis ve matrix gercegini tum ciplakligiyla gormus/goruyor olanlardir. ama sonra morpheus onlari birakip gitmistir. simdi bi ciplak gerceklikle cedellesip duruyordurlar. yani belki depresyon bir gerceklik bicimidir.
BeğenBeğen
ben de şöyle bir şey düşündüm dün, madem gerçeklik diye belli bir şey yok, bari kendimizi güzel şeylerle kandıralım ya da kendimize güzel gerçeklikler inşa edelim, ne işimiz var çöllerinde gerçeğin.
BeğenBeğen