60’lı yaşlardaki karı-koca kızlarının ne ara komünist olduğu hakkında konuşuyorlardı:

kadın: doğum askeri hastanede olmuştu ya, doğumda hani izin vermemişlerdi ziyaretlere filan, ben çok sıkılmıştım… diyor ki, işte daha doğumdan travmatize olmuş da ordan antimilitarist  olmuş.

adam: bahane, hep bahane. atmasın.. antimilitarist olmuşmuş, kendisi çocuğa onu yapmıycaksın bunu yapmıycaksın.. antimilitarist olucam diye diye militarist oluyor. 

bu konuşmada bahsi geçen kızın mantığını sevdim 🙂

sonra iki apaçinin konuşmasına şahit oldum: 

kuaför ibrahim’in retro tabelası da sevdiklerim arasına girdi bugün 🙂 biraz da gözümü eğlendirdim..

bir de vapurda, urfa’daki kültürel faaliyetlere şaşıran iki kadını dinledim elimden geldiğince.. urfa’da bir vakıfta her çarşamba bi dersler oluyormuş, bir hafta ibn arabi bir hafta başka biri (bunu duyamadım) falan filan konuşuluyormuş. güzel oluyormuş bu konuşmalar. bak sen şu işe, istanbul’da arasan bulamazsınmış. diyarbakır’da olsa şaşırmazmış da urfa’ya şaşırmış bak.ama diyarbakır çok politikmiş de urfa başkaymış. bir de perşembeleri de film gösteriliyormuş bu vakıfta. arada filmler durdurulup bunlarla ilgili konuşuluyormuş.. 

urfa ne güzel şehirdi, ben şaşırmadım hiç.. vapur kadıköyüne yanaştı, indik sonra.