Komşuları bir gün Nasreddin hocayı sokakta, lambanın altında harıl harıl bir şey ararken görürler. hemen yanına gidip sorarlar, hoca hoca ne ararsın? hoca durur mu yapıştırır hemen cevabı anahtarımı arıyorum. anahtarını nerde düşürdün diye sorduklarında, kapıda yanıtını veren hocaya komşuları şaşırır ve peki ama neden burada arıyorsun diye sorarlar, hoca durur mu yapıştırır hemen cevabı,

burası aydınlık da ondan burada arıyorum.

Kaybettiği şeyi yanlış yerde arayana insan denir, nisyandan gelir kelime kökü. kaybettiği şeyi nerede kaybettiğini de unutandır insan, arar durur en kolayına gelen yerde.

“Verily in the remembrance of Allah do hearts find rest”
“Kalpler ancak Allah’ın zikriyle mutmain olur”
28-13.

o hiç doymayan halimiz bundandır işte, anahtarı kolayımıza gelen yerde aramamızdan.